BOŻY MĘŻCZYZNA W XXI WIEKU

Bohater i Przyjaciel – historia męskiej przyjaźni

Pełne podsumowanie spotkania: https://mezczyzni.net/grupy-lokalne/krakow/bohater-i-przyjaciel-historia-meskiej-przyjazni/

Skrót wystąpienia Artura Skowrona.
Od 23 lat jestem mężem, z wykształcenia jestem doktorem teologii Biblii. Doktorat napisałem z Ewangelii Świętego Jana. Natomiast blisko serca mojego jednak jest Stary Testament i księgi historyczne, choć księgi prorockie są dla mnie życiowym wyzwaniem. Na co dzień zajmuję się, oprócz życia rodzinnego, pracą w szkole. Jestem katechetą, uczę klasy czwarte i siódme. Mam przyjemność uczyć te klasy od momentu, kiedy te dzieci przyszły do szkoły po raz pierwszy, aż przez cztery czy siedem lat, i chcę wam powiedzieć, że to cudowna przygoda. Moja praca jest też moją pasją.

Zresztą pasja pracy w szkole jako katechety związana jest też z tym, że przed dziesięcioma laty założyłem wspólnotę Kompania Jonatana. Jest to wspólnota, która pracuje z dziećmi od czwartego roku życia aż po dorosłość, bo udało nam się stworzyć taki model pracy, w którym są zaangażowani również rodzice tych dzieci. Obecnie pierwszym moim zadaniem, które odbieram jako powołanie życiowe, jest misja Jonatana. Jest to próba dzielenia się doświadczeniem pracy we wspólnocie z innymi parafiami, wspólnotami i rodzinami, które chcą bardziej systemowo i długoterminowo zajmować się swoimi dziećmi.

Tematem, który dzisiaj będziemy omawiać, jest przyjaźń – konkretnie przyjaźń między Jonatanem a Dawidem. Pomysł na odkrycie ich przyjaźni zrodził się, kiedy zacząłem budować wspólnotę dziecięcą i chciałem pójść głębiej niż tylko doświadczenie charyzmatyczne, w którym na co dzień się poruszam. Oprócz ewangelizacji i darów nadzwyczajnych chciałem dać tym młodym ludziom coś stałego, co będzie punktem odniesienia w naszej relacji. I padło na przyjaźń, którą opisałem w mojej książce „Jonatan, bohater i przyjaciel”. W tej książce analizuję przyjaźń między Jonatanem a Dawidem. Na polskim rynku nie ma publikacji, która w ten sposób opisuje relacje tych dwóch bohaterów biblijnych, dlatego uznałem, że warto to zgłębić.
Ale zanim przejdę do opisu przyjaźni między Jonatanem a Dawidem, chciałbym podzielić się z wami moim świadectwem nawrócenia. To wydarzenie miało miejsce w 1999 roku, kiedy miałem 26 lat. Był to czas po sześcioletnim ciągu heroinowym, kiedy byłem człowiekiem zniszczonym, świadomym, że moje dni się kończą. Chciałem przestać brać, ale nie wiedziałem, jak to zrobić. Odliczałem dni do typowego narkomańskiego przedawkowania. Wtedy spotkałem się z moją mamą, która powiedziała mi, że już więcej mi nie pomoże. Zostałem sam i ta świadomość uderzyła mnie jak grom. Upadłem na kolana i modliłem się: „Boże, jeśli jesteś, to mnie ratuj”. Była to moja pierwsza szczera modlitwa. I Bóg mnie wysłuchał. Miałem wtedy doświadczenie spotkania z Bogiem, z Jezusem i z Duchem Świętym. To było niesamowite – w ciągu kilku godzin wytrzeźwiałem, a życie moje zaczęło się od nowa.

Od tego czasu zacząłem swoją drogę chrześcijańską. Doświadczenie to pozwoliło mi zrozumieć, jak ważne są głębokie, duchowe więzi, które zaczynamy budować z innymi ludźmi. Dlatego w mojej pracy katechety i w prowadzeniu wspólnoty Kompania Jonatana staram się przekazywać młodym ludziom wartości, które są fundamentem relacji między Jonatanem a Dawidem.
Teraz chciałbym opowiedzieć o przyjaźni tych dwóch postaci biblijnych, która stała się dla mnie wzorem. W przyjaźni Jonatana i Dawida można wyróżnić trzy przymierza. Pierwsze to przymierze miłości. Po tym, jak Dawid pokonał Goliata, Jonatan pokochał go jak siebie samego i oddał mu swoją zbroję. W tamtych czasach zbroje były bardzo cenne – Izraelici mieli tylko dwie zbroje, jedną miał Saul, a drugą Jonatan. Oddanie zbroi było więc wielkim gestem. Jonatan pokazał, że w przyjaźni trzeba dawać to, co mamy najlepszego.
Drugie przymierze, które zawarli, było przymierzem zaufania. Gdy Saul chciał zabić Dawida, Jonatan obiecał mu bezpieczeństwo i oddał pod jego opiekę swojego syna. Dawid dotrzymał tej przysięgi, nawet po śmierci Jonatana opiekując się jego synem, Meribalem. Prawdziwa przyjaźń opiera się na bezgranicznym zaufaniu i dotrzymywaniu obietnic.
Trzecie przymierze, które zawarli, było przymierzem przekazania władzy. Jonatan wiedział, że Dawid jest namaszczony na króla i zrezygnował z dziedziczenia tronu na rzecz przyjaciela. W relacjach przyjacielskich czasami trzeba zrezygnować z własnych ambicji dla dobra drugiego. Jonatan zrozumiał, że Dawid jest przyszłym królem i złożył mu hołd, rezygnując z prawa do tronu.
Te trzy przymierza – miłości, zaufania i rezygnacji z władzy – są dla mnie kluczowe w budowaniu relacji. Staram się wcielać te wartości w swoje życie i relacje z młodymi ludźmi, których uczę i prowadzę. Wierzę, że w każdej relacji przyjaźni musimy dawać drugiemu to, co mamy najlepszego, budować ją na zaufaniu i być gotowym do rezygnacji z własnych ambicji, jeśli wymaga tego dobro przyjaciela.

Jonatan oddał Dawidowi wszystko, co miał – zbroję, dziecko, a nawet zrezygnował z dziedziczenia tronu. To wzór przyjaźni, który staram się wcielać w życie. Prawdziwa przyjaźń wymaga poświęceń i gotowości do ofiarowania siebie drugiemu. W mojej pracy z młodzieżą staram się budować relacje oparte na tych wartościach – dawaniu, zaufaniu i gotowości do poświęceń. Wierzę, że tylko takie relacje mogą przetrwać i przynosić owoce.
Jeśli chcecie zgłębić ten temat, to napisałem książkę „Jonatan, bohater i przyjaciel”, w której szczegółowo opisuję tę przyjaźń. Jest ona dostępna na stoliku przy wyjściu. Dziękuję wam za uwagę i zapraszam do rozmów po spotkaniu.

Jak technologia cyfrowa wpływa na dzieci i młodzież?

Jak technologia cyfrowa wpływa na dzieci i młodzież?

Nauczanie: Dieta Cyfrowa – Janusz Wardak

Spotkanie dotyczyło problematyki nadmiernego korzystania z mediów cyfrowych, szczególnie przez dzieci i młodzież, oraz jego wpływu na życie rodzinne. Prelegent podkreślał rosnące zagrożenia związane z uzależnieniem od smartfonów i mediów społecznościowych, co negatywnie wpływa na zdrowie psychiczne i fizyczne młodych ludzi, relacje społeczne oraz osiągnięcia edukacyjne.

Główne punkty spotkania:

Negatywne skutki technologii cyfrowych:
Zwiększona liczba prób samobójczych, zaburzenia samooceny, uzależnienia od internetu i spadek czasu spędzanego z rówieśnikami.
Problemy związane z pornografią, szczególnie wśród młodych użytkowników smartfonów, co ma niszczący wpływ zarówno na dorosłych, jak i dzieci.
Rodzinna Dieta Cyfrowa – propozycja rozwiązania:
Program mający na celu pomoc rodzicom w kontrolowaniu czasu spędzanego przez dzieci przed ekranami.
Kluczowe elementy programu to ustalanie zasad korzystania z urządzeń, monitorowanie aktywności, wprowadzanie alternatyw i regularne dostosowywanie reguł.
Zalecenia i praktyczne działania:
Ustalanie ograniczeń czasowych, szczególnie w takich momentach jak posiłki czy czas przed snem.
Korzystanie z narzędzi kontroli rodzicielskiej (filtry, monitoring).
Zachęcanie dzieci do alternatywnych form spędzania czasu, takich jak hobby czy sport.
Znaczenie współpracy lokalnej:
Mówca zachęcał rodziców do współpracy w społecznościach lokalnych, takich jak szkoły, w celu tworzenia wspólnych zasad dotyczących korzystania z technologii cyfrowych.
Proponował „klasowe kontrakty cyfrowe”, które mogą pomóc rodzicom w radzeniu sobie z presją rówieśniczą dotyczącą posiadania smartfonów.
Znaczenie równowagi między nadzorem a relacjami rodzinnymi:
Z badań wynika, że najlepsze efekty przynosi połączenie technicznego nadzoru nad korzystaniem z mediów z bliskimi relacjami rodzinnymi.
Sama kontrola techniczna bez relacji z dzieckiem jest mniej skuteczna, a same relacje bez kontroli mogą nie rozwiązywać problemów wynikających z nadmiernego korzystania z urządzeń cyfrowych.
Statystyki i wyzwania:
Średni czas, jaki dzieci spędzają przed ekranem, wynosi około 5 godzin dziennie, a w weekendy może przekraczać nawet 6 godzin.
Wzrost liczby problemów zdrowotnych, takich jak otyłość, problemy ze snem czy wzrokiem, wynikających z nadmiernego korzystania z urządzeń cyfrowych.
Sytuacja w szkołach:
Prelegent wskazywał na rosnący trend wprowadzania zakazów korzystania ze smartfonów w szkołach, co przynosi pozytywne efekty, zarówno jeśli chodzi o wyniki edukacyjne, jak i redukcję problemów społecznych.
Janusz Wardak podkreślał, że kluczowe jest, aby rodziny nauczyły się zarządzać mediami cyfrowymi w sposób mądry, nie rezygnując z nich całkowicie, ale wprowadzając odpowiednie zasady i alternatywy. Zachęcał rodziców do aktywnego zaangażowania w ten proces, nie tylko w domu, ale także w szerszych społecznościach, aby przeciwdziałać negatywnym skutkom technologii na dzieci i młodzież.