utworzone przez msj-main | gru 19, 2019 | Grupy lokalne, Krakow, Minione, Posługa, Wiara | 0 komentarzy

Spotkanie 18.12.2019

Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe… (1Kor 14,1)

18 grudnia odbyło się spotkanie otwarte Mężczyzn Świętego Józefa w Krakowie. Naszym gościem będzie ks. Jan Reczek. Podejmie ważny temat: „Boże Dary”

Gość specjalny: ks. Jan Reczek
ceniony rekolekcjonista i kaznodzieja. W swoich licznych inicjatywach duszpasterskich towarzyszy ludziom poszukującym pokoju, uzdrowienia, rozeznania. Jest autorem licznych publikacji oraz członkiem rady programowej miesięcznika „Egzorcysta”. Ksiądz Jan posługuje modlitwą wstawienniczą.

Środa 18 grudnia 2019

18:30 Msza Święta w kościele, po Mszy spotkanie w Kamieniołomie,
Kraków – Podgórze, ul Zamoyskiego 2

Bóg przygotowując nas do naszej misji w Swoim Królestwie hojnie obdarza nas Swoimi darami. Jednak by z nich skorzystać potrzebujemy je odkryć i rozpakować (rozpoznać i nauczyć się nimi posługiwać). TO ważna umiejętność, w którą wprowadzi nas nasz gość – ks. Jan Reczek.

W okresie przedświątecznym sporo troszczymy się o świąteczne prezenty. Bóg jednak zachęca: „Troszczcie się o dary duchowe”. Bóg jest Duchem, więc dary duchowe od Boga wydają się oczywiste. Czego tak naprawdę możemy oczekiwać od Boga? W przestrzeni materialnej – dysponujemy wszystkim, co stworzył. Ale w przestrzeni duchowej Bóg udziela samego siebie!
W spotkaniu Człowiek – Bóg człowiek może stać się Bożym narzędziem, jeśli Boskie obdarowanie objawi się w człowieku. Możemy mówić tu o natchnieniach, objawieniu światła. Jednak pełnia Zbawczego dzieła Chrystusa prowadzi nas do dnia pięćdziesiątnicy. Dar Ducha Świętego jest bożym pragnieniem. Bóg pragnie udzielać Swego Ducha każdemu z nas, byśmy stali się Jego współpracownikami. Boskie tchnienie staje się naszym pokrewieństwem z Bogiem. Dar Boga samego, który nam się daje – staje się obecny w życiu tych, którzy przyjmują osobę Zbawiciela – Jezusa. Zatrzymanie się na uzdrowieniach może sprawić, że nie damy się Bogu poprowadzić dalej.
Bóg pragnie, by Boże dary się w nas objawiały. Jednak istotną konsekwencją przyjścia Ducha Świętego jest świętość.
Często Świętość myli się nam z Dobrem. Świętość jest przestrzenią Bożej obecności – to Jego dar. Różnica między dobrem a świętością jest znacznie głębsza niż między dobrem a złem. Możemy siłą woli stać się dobrym. Jednak o własnych siłach nie możemy stać się święci. Dziś granica między świętością a dobrem zatarła się w naszej mentalności (nawet dla ludzi Kościoła). To rodzi dramatyczne skutki, bo nie wystarczy być dobrym, by należeć do Boga. Potrzebujemy Ducha Świętego, który łączy w nas Niebo z Ziemią.
Dziś nie mamy świadomości sacrum. Świętość miejsca, świętość czasu, granica się nam zaciera – nie umiemy uszanować Najświętszego Sakramentu, nie umiemy uszanować niedzieli. Nie chodzimy do Kościoła, by stać się lepsi. Chodzimy, by stać się świętymi, by być w Łasce. Już nie Ewangelia, a światy przekonał wielu, że wystarczy być dobrym. Jeśli nie spotykamy Jezusa, żyjemy daleko od Boga. Jeśli jednak poznajemy Boże obdarowanie, łaskę naszego przymierza z Bogiem – potrzebujemy należeć do Boga i jedności z Nim. Chcemy być do Jego dyspozycji. Męczennicy nie oddają życia za bycie dobrym, boją się utraty świętości – jedności i łączności z Bogiem.
Tłumaczenie tego osobom niewtajemniczonym, nie znającym Boga jest bezzasadne. Natomiast każde przyjęcie Bożego daru rodzi w nas owoce. Wejście na Bożą drogę – rodzi doświadczenie owocowania.
Boże dary wydają się mało praktyczne. Dają jednak siłę do spełniania wielkich dzieł. Należą do praktyki życia.

Pytania do małych grup

1. W jaki sposób odkrywam swoje obdarowanie? W jakich sytuacjach go doświadczam?
2. Jak mogę służyć swoimi darami w rodzinie i Kościele?
3. Do czego szczególnie czuję się dziś wezwany?

Jeśli byłeś na spotkaniu – podziel się opinią.