Konferencja w ramach spotkania: Wziął Ją do siebie – Ks. prof. Robert Tyrała – Kraków, 21 maja 2025 r.
Wziął Ją do siebie
Ks. prof. Robert Tyrała – Kraków, 21 maja 2025 r.
1. Wprowadzenie osobiste
Bardzo dziękuję za zaproszenie. To dla mnie osobiście pewien powrót — jestem ochrzczony właśnie w tym kościele. Moi rodzice mieszkali tu krótko, ale to miejsce zawsze we mnie zostało. Dziś wracam i podejmuję temat: „Wziął Ją do siebie”. Temat, który trzeba potraktować szerzej. Bo co znaczy „wziąć Maryję do siebie”? I kiedy właściwie to się wydarzyło?
2. Maryja na Drodze Krzyżowej — tradycja i prawda
Zacznijmy od znanej sceny: Maryja spotyka Jezusa na Drodze Krzyżowej. Wszyscy znamy IV stację: „Jezus spotyka swoją Matkę”. Ale… tego nie ma w Piśmie Świętym. To tradycja — piękna, ale późna. Najwcześniejsze ślady tej sceny znajdziemy dopiero w XIII wieku.
Jednak obrazy, jak ten mozaikowy w Jerozolimie, przedstawiają dwa sandały — miejsce, gdzie Maryja miała spotkać Syna. A według wizji bł. Katarzyny Emmerich – Jezus spojrzał na Matkę z miłością, a ona — widząc Go skatowanego, padła na kolana i objęła Go.
Czy to się wydarzyło? Nie wiemy. Ale ważne jest, co to spotkanie mówi. Maryja — choć nie mogła nic zrobić — była. I to „być” jest najważniejsze.
3. Maryja — zatroskana Matka
Zawsze była przy Jezusie. Od zwiastowania, przez ucieczkę do Egiptu, wesele w Kanie, aż po Kalwarię. Jest piękny obraz Piotra Stachiewicza: „Pożegnanie w Nazarecie” — Jezus rusza w świat, Matka zatroskana przytula Go po raz ostatni.
Maryja zatroskana o Jezusa — ale i zatroskana o nas. Bo gdy wali się nam życie, gdy pojawia się lęk, Ona pomaga się podnieść.
Pytanie tylko — jaką postawę przyjmujemy? Czy uciekamy, czy podejmujemy walkę? Ona — nie uciekła. Przypomina nam: wystarczy ci łaski Boga.
4. Matka pod Krzyżem – „Wziął Ją do siebie”
Przejdźmy do Ewangelii św. Jana: „Oto Matka Twoja… I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”. To nie tylko gest — to testament z krzyża. Jezus oddaje Maryję Janowi — ale Jan to każdy z nas. Każdy ma wziąć Maryję do siebie. Uczynić Ją Matką — nie tylko zewnętrznie, ale duchowo.
I znów szczegół — Jezus nazywa Maryję „Niewiastą”. To echo proroctwa z Księgi Rodzaju: „Niewiasta zmiażdży głowę węża”. Na krzyżu Jezus zwyciężył szatana. Dał nam Maryję — byśmy również zwyciężali.
To nie jest pobożna opowieść. To misja. Wziąć Maryję — to pozwolić Jej prowadzić nas do Jezusa.
5. Stała pod Krzyżem — obecność silniejsza niż słowa
Zauważcie jedno słowo: stała. Nie płakała, nie zemdlała, nie uciekła. Stała. Pod krzyżem. W bólu, w ciszy, w obecności.
W Rybniku, w kościele farnym, jest obraz Matki Bożej Bolesnej. Magdalena słania się z bólu, Jan bezradnie opuszcza głowę — tylko Maryja stoi wyprostowana, podtrzymuje Magdalenę. Tak samo nas dziś podtrzymuje.
Maryja nie tylko współczuje — ona uczy nas stać. Nie odchodzić, nie zasłaniać oczu. Uczy nas zaufania, wytrwania, odwagi.
6. Świadectwo ks. Antoniego Luli — męczeństwo codzienności
W 1996 r. Jan Paweł II obchodził jubileusz kapłaństwa. Wśród zaproszonych był ks. Anton Luli z Albanii. Siedemnaście lat więzienia, tortury, samotność. A jednak: „Nie miałem urazy. Przebaczyłem w Chrystusie”.
Niech to będzie dla nas pytanie: czy my też potrafimy być męczennikami codzienności, nie stając się prześladowcami?
7. Różaniec – broń nadziei
Różaniec to nie tylko modlitwa — to szkoła życia. Tajemnice radosne, bolesne, światła, chwalebne — każda z nich obecna w naszym życiu.
To Maryja mówiła: „Odmawiajcie różaniec”. A św. Ludwik Maria Grignion de Montfort pisał: „Krzyże, które dawała Maryja, były jak gorzkie orzechy w cukrze – dzięki Niej stają się słodkie”.
Jan Paweł II codziennie sięgał po jego „Traktat o Prawdziwym Nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”. I my też powinniśmy.
8. Papież Franciszek – władza to miłość
Papież Franciszek mówił niedawno: „Piotr ma służyć — nie dominować”. Kościół ma przewodzić miłością. Nie kontrolą, nie siłą — ale służbą i jednością.
Maryja nie rządzi — Ona kocha. I pokazuje, jak kochać. Uczy nas stylu życia, który nie jest dominacją, ale pokornym trwaniem przy drugim człowieku.
9. Modlitwa końcowa
„Matko Dobrej Rady, prowadź nas po trudnych drogach życia. Daj światło rozumowi, gorącą miłość sercu, siłę woli. Uproś łaskę wytrwania do końca. Amen.”
